Global System for Mobile Comunication – najpopularniejszy cyfrowy standard telefonii komórkowej na świecie. Telefonów GSM używa przeszło miliard ludzi w ponad 200 krajach. Dzięki wszechobecności standardu GSM upowszechnił się międzynarodowy roaming. GSM różni się znacząco od swoich poprzedników w tym sensie, że wszystkie połączenia odbywają się cyfrowo.
Z punktu widzenia konsumenta, największą zaletą GSM jest wyższa jakość głosu i usługi przesyłania wiadomości tekstowych. Zaletą dla operatorów jest możliwość stosowania urządzeń różnych producentów (nie byłoby to możliwe bez otwartego standardu). Ponadto standaryzacja umożliwiła operatorom oferować usługę roamingu co oznacza, że subskrybent może używać telefonu na całym świecie.
GSM utrzymuje kompatybilność wstecz tzn., że stare modele telefonów GSM działają bezproblemowo w dzisiejszych sieciach mimo iż do standardu GSM dodano wiele nowych funkcji.
GSM różni się od systemów pierwszej generacji pod wieloma względami. Podstawową sprawą jest przejście z analogowego systemu kodowania mowy i sygnalizacji na cyfrowy. Dzięki temu możliwe stało się wprowadzenie nowych usług takich jak transmisja danych (GPRS) czy dostęp do internetu (WAP).
Kolejną sprawą jest sposób dostępu użytkownika do kanału radiowego. W systemach takich jak AMPS czyNMT na czas rozmowy przydzielany był kanał o danej częstotliwości. W GSM użytkownik może nadawać jedynie przez chwilę (0,577 ms) na konkretnej częstotliwości. Następnie czeka 4,039 ms i po tym znowu może nadawać. Jest to więc połączenie techniki wielodostępu czasowego (TDMA) i częstotliwościowego (FDMA).
Istnieje pięć głównych standardów GSM, różniących się przede wszystkim używanym pasmem radiowym i rozmiarami komórek: GSM-400, GSM-850, GSM-900, GSM-1800 (nazywany także DCS), i GSM-1900 (nazywany także PCS). GSM-850 i GSM-1900 wykorzystywane są w większości państw Ameryki Północnej i Południowej. W pozostałej części świata, używany jest standard GSM-900/1800.
Standard GSM oferuje min. usługi : GPRS, SMS i WAP.